بینش معماری ارگانیک ریشه در فلسفه رمانتیک دارد . رمانتیسم یک جنبش فلسفی ، هنری و ادبی در اواخر قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی در شمال غربی اروپا بود که به سایر نقاط اروپا و آمریکا سرایت کرد . این جنبش واکنشی در مقابل خردگرایی عقل مدرن بود . گوته ( ۱۷۴۹-۱۸۳۲ ) و شیلر (۱۷۵۸-۱۸۰۵ ) ، دو شاعر بنام آلمانی ، واژه رمانتیک را در مقابل کلاسیک برای اولین بار به کار بردند .

رمانتیک ها همانند پیروان تفکر کلاسیک به ذهن اعتقاد داشتند  ، ولی رمانتیکها به آن بخش از ذهن توجه داشتند که بیشتر درباره احساس و عواطف بود . در صورتی که برای فلاسفه کلاسیک عقل و منطق اهمیت داشت . معماری ارگانیک در آمریکا در قرن ۱۹ توسط فرانک فرنس و لویی سالیوان شکل گرفت . فرانک فرنس که استاد سالیوان محسوب می شد و سالیوان برای مدتی در دفتر او کار کرد ، بیشتر تحت تاثیر سبک نئوگوتیک بود . به اعتقاد فرنس :

بر اساس نظریه ارگانیک ، همه فرمهای طبیعی پویا (دینامیک ) هستند . نیروها و فشارهایی که در ساختار یک حیوان دخیل هستند ، کشش ماهیچه ها و مفاصل هنگامیکه موجود حرکت می کند . طرح رشد و گسترش که در فرم گیاهان و صدف ها دیده می شود ، تصویری از یک شکل زنده است . اگر یک کار هنری بخواهد بیان کننده باشد باید بصورت ارگانیک ساخته شود . اجزاء آن نمی توانند بصورت بخشهای مجزا باشند ، بلکه آنها باید در یک سیستم پویا و شکل پذیر در یکدیگر ادغام شده باشند . بیان در معماری باید در حل کردن نیروهای فیزیکی که در یک کالبد ارگانیک عمل می کند ، صورت گیرد .